Kortsluiting – Rosalie Griffioen

Je wilt iets zeggen. Maar het komt er niet uit. Je wilt iets vragen. Maar je hoofd geeft je de woorden niet. Een verbinding lijkt niet goed te zijn aangesloten. En als het er dan uitkomt is het net alsof je toch nog tegen wordt gehouden. De woorden komen niet vlot. Maar met een piepstem naar buiten. Hoe hard je het ook probeert. De volumeknop van je stem lijkt te worden teruggedraaid. En alles klinkt dan zo onzeker. En achter je oogleden komt er een prikkelend gevoel op. En dan zijn ze er opeens. De tranen, je kunt ze niet tegenhouden. Zonder enige reden gekomen en ze laten je niet met rust. Je kunt er tegen vechten. Je kunt ze proberen te verdringen. Maar ze komen terug. Steeds weer. En hoe vaak je dat gevoel ook hebt. Op een ander moment lijkt het helemaal verdwenen. Kun je zeggen wat je wil. Praat je honderd uit over van alles. En lijken deze problemen geen hinder meer voor jou.

Maar soms komt het dan weer. Plots, als je het niet verwacht. Als je wordt aangesproken op iets. Of als iemand je iets vraagt. En je hebt niet meteen een antwoord. In je hoofd wordt er dan zo hard gewerkt. Om een antwoord te vinden. Dan ontstaat er kortsluiting. En begint het gezeur weer opnieuw. Je keel wordt dichtgeknepen. Tranen prikken achter je oogleden. Je wilt het niet. En toch gebeurt het. En nee het is geen onzekerheid. Of verlegenheid. Je hebt geen verdriet om iets. Bent niet geraakt waardoor je je emoties zo los laat. Het gaat vanzelf. En tegenhouden gaat niet.

Mensen zeggen dat je het moet trainen. Dat het dan wel over gaat. Maar dat is niet waar. Het komt altijd op een onverwacht moment om een hoekje kijken. Je kunt je er niet voor verstoppen. Het is een deel van je leven. En mensen die het niet hebben. Die snappen het niet. Denken het op te kunnen lossen. Net als een medicijn. Maar dat is er niet. Niet hiervoor. De spanning in je hoofd komt af en toe tot een uitbarsting. Een stroomkabel knapt. En voordat deze gemaakt is. En jij weer tot rust bent gekomen. Daar zit een hele tijd tussen. Waarin het gevoel van mislukking sterk aanwezig is.